Ósma mila: mistyfikator

help-2

Dzisiejsze czytania: Hbr 2,5-12; Ps 8,2.5-9; 1 Tes 2,13; Mk 1,21-28

Taki ktoś skutecznie umie się ukryć. Udaje, żeby nie został zidentyfikowany. W ludowym porzekadle „modli się przed figurą a diabła ma za skórą”. Synagoga do której dziś przyszedł Pan Jezus jest miejscem żydowskich zebrań modlitewnych. To strefa w której nie powinno być teoretycznie nikogo kto ma w sobie jakąkolwiek nieczystość. A jednak. Ten krętacz zniesie nawet modlitwę, byleby nadać jej niewłaściwy kształt. Dziś nieczystość kojarzy się zwykle z grzechami odnoszącymi się do szóstego i dziewiątego przykazania. I słusznie. Dobrze uformowane sumienie w jego rachunku zwykle „wyrzuca” myśli i czyny nieczyste. Skąd się biorą? Ojcowie duchowni nie mają wątpliwości. Z egoizmu i pychy powiadają. Z brania wyłącznie dla siebie, z pozorów miłości. Antidotum, które wówczas przepisują to pokora. Nie dam rady sam. Potrzebuję Jezusa. Wobec Niego nieczysty duch nie jest w stanie siedzieć dalej cicho. Ujawnia się. Spotkanie z Żywym Jezusem to dla niego koniec mistyfikacji. Modlitwa jako spotkanie z OSOBĄ, a nie jej pozory ukryte czasem w nawet pobożnej obecności w miejscu świętym (tu synagoga) lub we wspólnocie (a wszyscy się zdumieli)to realna siła. Żadna nieczystość nie jest w nas w stanie trwać wówczas ani godziny dłużej. I wyszedł z niego = „i ja odpuszczam tobie grzechy…” Każdy jeźdźca żeby nie stwarzać zagrożenia dla innych na szlaku musi mieć ograniczone zaufanie do siebie samego.

Mój drogi jeźdźco, bądź bezpieczny na drodze, spokorniej!

Panie dziękuję Ci za to, że skruszonym sercem nie gardzisz.

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.

Siódma mila: filharmonia

CRW_45198-cc-pt

Dzisiejsze czytania: Hbr 1,1-6; Ps 97,1-2.6-7.9.12; Mk 1,15; Mk 1,14-20

Przez większość czasu z perspektywy oglądacza widać tylko jego plecy. Ci jednak, którzy są tu istotni, muszą na niego patrzeć. Kontakt wzrokowy jest naprawdę znaczący. W odpowiednim czasie podnosi ręce, daje znać batutą i zaczyna się… kultura wyższa. Dyrygent i orkiestra. Dzięki ich współpracy instrumenty zaczynają brzmieć! I to jak brzmieć! Coś z tego patrzenia i grania pobrzmiewa także w dzisiejszej Ewangelii. Czytamy, że Pan Jezus ujrzał Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana. Panoramą tego spoglądania jest Jezioro Galilejskie. Zatrzymajmy się nad nim. Tenże wodny akwen zwie się także Jezioro Tyberiadzkie lub Genezaret. A we współczesnym języku hebrajskim jest znane pod swoją biblijną nazwą Kineret (por. Lb 34,11; Joz 13, 27). Tłumacze podpowiadają, że Kineret to – harfa lub lira. I tłumaczą: Żydzi tak czasem mieli, że nazwy nadawali na podstawie kształtu wybranego obiektu. I w tym przypadku z lotu ptaka – wypisz, wymaluj – harfa! Nie tylko oni to zauważyli. Ponad milion zalajkowanych podpisów pod propozycją żeby Nasz Narodowy z Ronda Waszyngtona nazwać Koszykiem, też znikąd się nie wzięło!!! Pomijając to ostatnie. Pan Jezus rozpoczął właśnie poszukiwania pierwszych grajków, którzy mogliby wydać z tej harfy jakieś dźwięki. Na dobry początek – czterech rybaków. Chodźcie za Mną, a zobaczycie, że dźwięki, które wyda wasze życie wielu wbije w prawdziwe osłupienie. I pozdejmowali chłopy fartuchy, otrzepując się z resztek łusek, poodkładali gumiaki, założyli sandały. I z myślą: czy to aby nie za duże progi na nasze nogi ta filharmonia? poszli za Nim. Kwartet już miał… A z tym wbijaniem w osłupienie to też w ogóle nie przesadził. Dwa tysiące lat minęło a na podstawie tych ich partytur ileż ludzkość pięknych symfonii usłyszała.

Drogi jeźdźco! On i Ciebie ujrzał. Proszę dreptaj, idź, maszeruj, stąpaj, drałuj, biegnij, pomykaj, jedź, mknij, co tam tylko chcesz. Byleby za Nim. Najskrytsze marzenia to za mało, żeby oddać to, jaką życiem symfonię wtedy zagrasz.

Panie za to, że z Tobą i cymbał brzmi…! Ty Wiesz!

brat michał kulczycki ofm cap.

Szósta mila: The Voice of Heaven

5667e42684338f92896bc26a7b7a2a53

Dzisiejsze czytania: Iz 42,1-4.6-7; Ps 29,1-4.9-10 ; Dz 10,34-38; Mk 9,7; Mk 1,6b-11

Chociaż jego mniemanie o sobie w żaden sposób nie wskazuje na to, żeby pchał się pierwszy przed kamery, to jednak właśnie jego postać rzuca się w oczy w przypominającej kolor pustynnej burzy zakulisowej scenerii. Istotnie, nie jest dziś, jak potwierdza to jego przeczytane wspak imię naj. Ale jak przystało na konferansjera – zagajacza głos ma doprawdy pierwszorzędny. Pierwsze wypowiedziane słowa, nie pozostawiają złudzeń: „nie przyszli tu Państwo ze względu na mnie”! Przybyliście tu, bo dziś wystąpi On!!! Kolejka oczekujących, lekko poddenerwowanych ale pokornych ludzi przechodzi przez scenę i mimo, że są tacy co gadają jakoby dwa razy do tej samej rzeki nie wchodzić, niektórzy przyznają, że są tu nie po raz pierwszy. Mawiają, że tak zwyczajnie, po ludzku, lubią tu przychodzić i słuchać tego nietuzinkowego, bądź co bądź prezentera.  Bo kto dzisiaj ubiera się w skórę wielbłąda i miesza miód leśny z szarańczą! No chyba, że dieta. Czego to człowiek nie wymyśli, żeby waga nie pokazywała trzech cyfr. Chociaż on ponoć nie ze względu na przesadną dbałość o siebie. On tak po prostu ma. Lubi to. Ale my tu gadu, gadu a na scenie pojawia się On. Trzeba dla przyzwoitości tylko dodać, że poprzednicy nie ułatwili Mu zadania. Zanudzili jury jakimiś smętami. W ogóle ponoć ich debiut to jeden wielki żal…  Ale On! Ludzie kto reżyserował ten występ! Nic w sumie nie Powiedział, ale Gołębica i ten Głos z Góry!!! Jednym słowem – szacun! I już tak w zupełnym zaufaniu od siebie dodam, że w kulisach Oznajmił, że te wszystkie kompromitacje poprzedników bierze na siebie! I dlatego będą mieli szansę jeszcze nie raz wystąpić!

Halo! Fotel odwrócony? To na co Czekasz? Bierz Go do swojej drużyny. To jedyna szansa żeby załoga „jeźdźców burzy” wygrała!!!

Panie Jezu, za to Niebo otwarte dla mnie, chociaż fałszuję w życiu nie raz – po prostu Dzięki!

brat michał kulczycki ofm cap.

Piąta mila: autobiografia

6a017ee3d7333c970d017c35cfafc0970b

Dzisiejsze czytania: 1 J 4,19-5,4; Ps 72, 1-2.14.15bc.17; Łk 4,18-19; Łk 4,14-22a

Było nas trzech w każdym z nas inna krew, ale jeden przyświecał nam cel… Tyle Pan Grzegorz. A Pan Jezus? Było Nas Trzech? A skądże! Jest Nas Trzech. Ojciec, Syn i Duch. W mocy Ducha, by wypełnić Słowa Ojca skierowane m.in. do proroków, zawitał Jezus do swoich krajan w Nazarecie. Nazaret ukrywa w sobie słowo „odrośl, kwiat”. Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. Pamiętacie to czytanie z Adwentu i nutę z Godzinek: „Różdżko Aaronowa, śliczny Kwiat rodząca”? Odrośl i Kwiat to On. Nazwany będzie Nazarejczykiem – odrośleńcem? Poloniści, przymknijcie na to oko, to takie podwórkowe słowotwórstwo. Spróbujmy dopasować do siebie parę puzzli. Ufam, że ułoży nam się jakiś portret. Pan Jezus odwiedza miasto dzieciństwa. Ci, w synagodze z otwartymi ustami i wpatrzonymi w Niego oczami jeden werset dalej wypowiedzą znamienne – „czy nie jest to syn Józefa?” Toż przecież Go znamy. Sąsiad z naprzeciwka. Przez ludzkie pochodzenie, owszem – swój. Jednak przez wypełnienie Słowa Ojca – to Ktoś zupełnie inny. To Mesjasz. To dwa puzzle mamy. Dokładamy dwa Twoje. Wyrosłaś/eś naturalnie z rodzinnego drzewa. Jesteś córką/synem Józefa, Jana, Piotra, Stefana, Władysława, Adama…a kim dziś Jesteś przez słuchanie i odnoszenie do siebie Słowa TEGO TATY. Ta dziewczynka i ten chłopiec z piaskownicy w podwórku to już nie tylko pociecha Rodziców z Białej, Lublina, Lubartowa, Łomży, Nowego Miasta, Olsztyna, Siennicy, Warszawy… Dziś to także latorośl Jego. Ja – jeździec burzy! Chrześcijanin!

Zanim ukształtowałeś mnie w łonie matki, znałeś mnie (por. Jr 1,5)

Panie dzięki Ci, że mogę napisać dwie autobiografie. Syna i SYNA!

brat michał kulczycki ofm cap.

Czwarta mila: jubiler

czwarta mila- jubiler

Dzisiejsze czytania:  1 J 4,11-18; Ps 72,1-2.10-13; 1 Tm 3,16; Mk 6,45-52

Jubiler.. Inaczej złotnik. Specjalista w wytwarzaniu biżuterii z materiałów szlachetnych. Znak fabryczny: doskonała wyobraźnia, świadomość estetyki oraz idealne czucie dotykowe. Ponadto nieprzeciętny wzrok i zręczność. Dodatkowo perfekcyjna sumienność, rzetelność i terminowość podczas wykonywanych obowiązków…Nieco się ukrył, ale jest On w dzisiejszej Ewangelii. I jest naprawdę prawdziwym koneserem. Wydobywa to co najlepsze. Święty Marek napisał, że po wczorajszych rewolucjach kuchennych Jezus przynaglił uczniów żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg. Sam tymczasem poszedł na górę żeby się modlić. Widząc jednak jak na środku jeziora trudzą się wiosłując przy przeciwnym wietrze, postanawia do nich przyjść. Trudzić się zapisał Marek używając słowa które może oznaczać: badać, lub (ała) sprawdzać przez tortury. Mądre książki, a w zasadzie jeszcze mądrzejsi ich autorzy piszą, że pochodzi ten wyraz od takiego, który znaczy kamień probierczy. I tu już prawie jesteśmy w domu! To już rzut beretem od jubilera. Wszak ów kamień to rzecz używana do określania przybliżonej zawartości metali szlachetnych w stopach jubilerskich. Tylko Marek mógł na coś takiego wpaść. Uznać zmaganie za wydobycie z „jeźdźców burzy” znamienia zacności! Jezus pozwolił im się zmagać, żeby pokazać jak bardzo są wartościowi. Wydobył z nich to co najcenniejsze.

Ależ jestem Mu kosztownie drogi.

Panie Jezu dziękuję Ci za to, że prawdziwe złoto próbuje się w ogniu.

brat michał kulczycki ofm cap.