Month: styczeń 2015

Zakładając, że nasi pradziadowie nadawali synom imiona nieprzypadkowo, Bożydar byłby pewnie dzieckiem oczekiwanym, upragnionym, wytęsknionym. Taki „uśmiech od Losu”. Taki właśnie jest dla Jezusa Mateusz, który u św. Marka nazywa się Lewi. Taka mała transformacja, jak z Abramem, co go dziś Abrahamem nazywamy, Jakubem-Izraelem, Szymonem-Kefasem, Szawłem-Pawłem… Mateusz znaczy Dar Jahwe. Natomiast Lewi…rejestracja/tor! Wszystko wskazuje na to, że ma to związek z jego zawodem. Celnik obowiązkowo i skrupulatnie notował: kto, ile i dlaczego tak mało płaci. Taka ówczesna ewidencja. Jest jeszcze jedna wskazówka, która sugeruje nam, że dla Lewiego patrzenie na ludzi stojących w kolejce do owego spisu przypominało orszak żałobny, który uczestniczy w jego pogrzebie. (Swoją drogą, to i dziś spore grono podatników, odliczając kwotę podatkową zagląda w oczy śmierci…) Dlaczego mógł tak się czuć? Marek zapisał, że po słowach Jezusa, Lewi wstał i poszedł za Nim. Owo wstał jest napisane tak samo jak wskrzesił w tekście m. in Dziejów Apostolskich, kiedy Piotr wygłasza swoją pierwszą mowę i ogłasza: „lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci…” Mateusz wstał od swego zajęcia jak Jezus wstał ze śmierci! Taka osobista REZUREKCJA. Oto właśnie, drogi jeźdźco, Jego upominek, Boży-dar: życie pełnią wówczas, gdy przestaje kalkulować, liczyć, szacować, oceniać wyłącznie swoim urzędniczym okiem.

Panie Jezu, bądź uwielbiony za to, że przyszedłeś, abym miał życie w obfitości! (J 10,10)

Życzę Ci dziś mnóstwa BożychDarów

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.

Nie przesadzaj! Dramatyzujesz! Robisz z igły widły! Na siłę szukasz problemu! Ileż to razy człowiek pocieszał w ten sposób siebie lub innych. Czasem jednak dobrze jest znaleźć jakąś dziurę w całym. Może się bowiem okazać, że dzięki niej będzie można dostrzec jakąś nieznaną dotąd tajemnicę wnętrza. Tak zrobiło w dzisiejszej Ewangelii czterech kolegów, którzy przynieśli do Jezusa swojego sparaliżowanego towarzysza. Z racji na ilość słuchających nauki ludzi nie byli w stanie zbliżyć się do Niego bezpośrednio. Szukali zatem alternatywy. Jedyna możliwość to dach. Ale jak to? Komuś, tak po prostu demolować dom? No trudno. Odkrywają dachówki i paralityk ląduje tuż przed Jezusem. W rezultacie tego spotkania jego odrętwiała dusza otrzymuje nową moc. Duchowy marazm, apatia, zamieniają się na ruch, na stawianie pierwszych kroków (wstał, wziął łoże i wyszedł Mk 2, 12). A wszystko to dzięki zaangażowaniu i wierze kolegów. Chcę Cię zaprosić, drogi jeźdźco, do rzeczy trudnej, ale wydaje się, że wartej pewnego poświęcenia. Czasem dobrze jest poszukać dziury w wydaje się, że całym życiu kogoś drugiego. Zagaić tak przy okazji zwykłej gadki o wiarę, kościół, spowiedź, rekolekcje… Okazuje się czasem, że ta dziura w całym ratuje komuś życie!

Panie Jezu, proszę Cię o odwagę do troski o życie wieczne moich bliźnich!

Dobrego dnia!

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.

Dzisiejsze czytania: Hbr 3,7-14; Ps 95,6-11; Mt 4,23; Mk 1,40-45

Tak chłopy czasem mają. Po spotkaniu z pewną dziewczyną na jednym z portali on pyta: po randce z nią, napisała mi, że ma motyle w brzuchu. Co to znaczy? Droga redakcjo – pomóż! Ufam, że jest to jednak minimalny odsetek panów, którzy się nie domyślają, co to znaczy!!! W Ewangelii, którą nam Kościół daje dziś do rozważenia, widzimy Pana Jezusa, który oczyszcza trędowatego. Św. Marek napisał, że dokonało się to na skutek litości. Jest w tym słowie coś więcej, niż tylko współczucie. W ten sam sposób np. św. Łukasz opisuje reakcję miłosiernego ojca na powracającego do domu marnotrawnego syna. Wówczas tata „wzruszył się głęboko”! Głębokie wzruszenie to już dla wielu bliższa ciału koszula. Bibliści proponują jeszcze barwniejszy obraz: wszystko się w głębi organizmu poruszyło, wnętrzności poobracały się. Trudne do opisania „motyle w brzuchu”. Zauroczona/y, oczarowana/y, zakochana/y, z pewnością to rozpoznaje! Trędowaty widząc, że jest zaakceptowany, przyjęty, bezpieczny łamie przyjęte konwenanse. Jego choroba nie pozwalała mu zbliżać się do ludzi. Przebywać wśród nich. Cóż jednak z tego, gdy wreszcie widzi Kogoś, komu na jego widok poruszają się wnętrzności! Co tam ceremoniały dla osoby, która czuje, że komuś na niej zwyczajnie zależy. Wskoczyć do fontanny wśród przypadkowej publiczności w parku, wyśpiewywać serenady pod oknem, wpatrywać się jak w obrazek, paplać bez sensu…to tylko niektóre propozycje Hollywoodu. A Ty, drogi jeźdźco, jakie bariery przełamujesz, jakie schematy opuszczasz, widząc Jezusa, który patrząc na Ciebie, doznaje głębokiego poruszenia wnętrza.

Dobry Jezu, dziękuję Ci za to, że uwiodłeś mnie, a ja pozwoliłem się uwieść (por. Jr 20, 7)

Szczególnie dobrego dnia, wszak dzisiaj mamy mały jubileusz. Przepłynęliśmy już wspólnie dziesięć morskich mil!

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.

Dzisiejsze czytania: Hbr 2,5-12; Ps 8,2.5-9; 1 Tes 2,13; Mk 1,21-28

Taki ktoś skutecznie umie się ukryć. Udaje, żeby nie został zidentyfikowany. W ludowym porzekadle „modli się przed figurą a diabła ma za skórą”. Synagoga do której dziś przyszedł Pan Jezus jest miejscem żydowskich zebrań modlitewnych. To strefa w której nie powinno być teoretycznie nikogo kto ma w sobie jakąkolwiek nieczystość. A jednak. Ten krętacz zniesie nawet modlitwę, byleby nadać jej niewłaściwy kształt. Dziś nieczystość kojarzy się zwykle z grzechami odnoszącymi się do szóstego i dziewiątego przykazania. I słusznie. Dobrze uformowane sumienie w jego rachunku zwykle „wyrzuca” myśli i czyny nieczyste. Skąd się biorą? Ojcowie duchowni nie mają wątpliwości. Z egoizmu i pychy powiadają. Z brania wyłącznie dla siebie, z pozorów miłości. Antidotum, które wówczas przepisują to pokora. Nie dam rady sam. Potrzebuję Jezusa. Wobec Niego nieczysty duch nie jest w stanie siedzieć dalej cicho. Ujawnia się. Spotkanie z Żywym Jezusem to dla niego koniec mistyfikacji. Modlitwa jako spotkanie z OSOBĄ, a nie jej pozory ukryte czasem w nawet pobożnej obecności w miejscu świętym (tu synagoga) lub we wspólnocie (a wszyscy się zdumieli)to realna siła. Żadna nieczystość nie jest w nas w stanie trwać wówczas ani godziny dłużej. I wyszedł z niego = „i ja odpuszczam tobie grzechy…” Każdy jeźdźca żeby nie stwarzać zagrożenia dla innych na szlaku musi mieć ograniczone zaufanie do siebie samego.

Mój drogi jeźdźco, bądź bezpieczny na drodze, spokorniej!

Panie dziękuję Ci za to, że skruszonym sercem nie gardzisz.

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.