- Psalm 40 3:59
czyta – Agnieszka Chowaniak
Dziewięć miesięcy przed Narodzeniem Pana Jezusa, 25 marca obchodzimy Uroczystość Zwiastowania. W odpowiedzi na pierwsze czytanie z proroka Izajasza będziemy dziś śpiewać psalm 40. Najbardziej tajemniczym fragmentem są słowa o przygotowanej przez psalmistę ofierze i otrzymanym Bożym poleceniu, że wielce miłym dla Niego darem jest pełnienie Jego woli (wersety: 7 i 8). W tym celu Bóg stworzył człowiekowi uszy, aby ten mógł słuchać i wprowadzać w czyn Jego Słowo.
Tę prawdę wyraża słowo karita. Dosłownie oznacza ono przebić uszy. W objaśnieniu wielu biblistów odwołuje się do starożytnego zwyczaju dobrowolnego przekłuwania ucha niewolnika, przez co wiązał się on na zawsze z swoim właścicielem rezygnując z wolności.
W Liście do Hebrajczyków, w 10 rozdziale autor pisze o Jezusie, który: przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę – w zwoju księgi napisano o Mnie – abym spełniał wolę Twoją, Boże. Ten fragment sugeruje nam, że Chrystus z upodobaniem wypowiadał słowa tego psalmu, w którym znajdował trafne wyrażenie trwałego „daru z siebie” aż do momentu całkowitej ofiary na krzyżu.
Psalm 40 jest zatem najpierw modlitwą Wcielonego Jezusa. Moją i Twoją zawsze wtedy gdy w naszej codzienności składamy w darze nasze „dary duchowe”. Czas, pamięć, wolę, własne plany… Jak Maryja w Zwiastowaniu: Oto ja Służebnica (dosłownie: Ancilla – niewolnica) Pańska, niech mi się stanie według Twego Słowa!
Maryjo, Matko radosnego daru z siebie, módl się za Nami!
Niech Cię Błogosławi Bóg Wszechmogący + Ojciec i Syn i Duch Święty
brat michał kulczycki
