Piętnasta mila: fotoradary

accusation

Dzisiejsze czytania (zajrzyj tutaj):

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 6,10-20):
Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic. Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie, mówiąc: Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę. A ponieważ tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia /prawdy/ jest zakończeniem każdego sporu między nimi. Dlatego Bóg, pragnąc okazać ponad wszelką miarę dziedzicom obietnicy niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, /kotwicy/, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.

PSALM (Ps 111, 1-2.4-5.9-10):
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Z całego serca będę chwalił Pana
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana,
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.

Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,
Pan miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym,
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.

Zesłał odkupienie swojemu ludowi,
na wieki ustanowił swoje przymierze,
imię Jego jest święte i wzbudza trwogę.
A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

AKLAMACJA (Ef 1,17-18):
Niech Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania.

EWANGELIA (Mk 2,23-28):
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno? On im odpowiedział: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom. I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu.

Trudno się w sumie dziwić, że przy okazji strzelenia sweet foci z tego urządzenia nie ma możliwości „dogadania się” jakoś. Że może pouczenie, że to pierwszy raz – to może jakaś ulga, że z żoną na poród jadę… Maszyna to maszyna. Na liczniku trzydzieści za dużo i zdjęcie jest a dyskusji nie! Coś z bezdusznego traktowania przepisów mają w sobie faryzeusze z dzisiejszej Ewangelii. Najwyraźniej śledzą Jezusa i uczniów. Komu bowiem, normalnie chciałoby się latać za kimś po polach, żeby tylko przyłapać go na „łamaniu przepisów”? Ok. Jak się nudzi w domu i nie robi tego, co należałoby, to rzeczywiście szukanie u innych problemów się zdarza. Ale to już chyba przesada. Żeby uznać za żniwa łuskanie kłosów i wybieranie ziaren ze środka!!! I to jeszcze ze względu na głód!!! Za takie bowiem faryzeusze uznali zachowanie uczniów. W szabat żąć nie można. A czy robi się to „kombajnem”, czy rękoma, czy dwadzieścia hektarów, czy kilka kłosów, czy do spichrzów, czy do żołądka – to już nieważne! Otóż, drodzy faryzeusze ważne! Okoliczności mogą wiele wyjaśnić. Chlebów pokładnych też nie można było nikomu poza kapłanami spożywać, a Dawid z towarzyszami z racji na łaknienie – zjadł! (Mk 2, 25n). Poznanie okoliczności często zawstydza nasze szybkie osądy. Tak na koniec, żeby uderzyć się pierwszemu w piersi:

Proszę Ojca, nie byłem trzy razy w Niedzielę na Mszy Świętej.

Następuje dłuuuuuuga nauka o Świętowaniu Niedzieli…

Przepraszam, mogę tylko jedną rzecz wtrącić? (Leżałem po operacji w szpitalu… Lekarze zabronili mi się ruszać)

Następuje zawstydzenie…

Okoliczności sporo zmieniają

Dobry Jezu, dziękuję Ci, że odmierzone mi zostanie adekwatnie do mojej miary!

(por. Mt 7, 2)

Pozdrawiam serdecznie i życzę trafnych osądów!

Niech Pan Cię +

brat michał kulczycki ofm cap.


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *